Het strand en de zee in Zandvoort zijn de rode draad in het leven van meneer, waar hij is geboren, getogen en zijn laatste adem heeft uitgeblazen.
In zijn vrije tijd was hij garnalenvisser. Met een geïmproviseerd sleepnet en een waadpak tegen de kou liep hij uren door het water. Zuidoostenwind was ideaal, want dat geeft een sterke stroming langs de oever naar het noordwesten. Teveel wind of temperaturen boven de 25 graden C zijn ongunstig. De getijden van eb en vloed hield hij goed in de gaten. De beste tijd van de dag om te vissen is namelijk ongeveer twee uur voordat het eb wordt. In deze tijd zwemmen de garnalen dicht(er) bij de kust om zich voort te planten (kuitschieten).
Toen de gezondheid van meneer langzaam minder werd, kon je hem geen groter plezier doen dan hem mee te nemen naar de boulevard om naar de zee te kijken. Na zijn overlijden stond al één ding vast: op de dag van de uitvaart in Zandvoort wordt zijn laatste reis voltooid door nog één keer langs de zee te rijden en te stoppen bij zijn favoriete visplek. Zijn liefde voor zijn gezin én de zee werden hier met elkaar verbonden.
Als je mij zoekt, kom dan naar de kust, waar golven ruisen, meeuwen zweven en de wind zingt. Je kunt kijken tot aan de horizon, daar zul je mij vinden.