Een beperkt budget…
Zij was een oude dame, een wilskrachtige vrouw met een heldere geest. Maar haar lichaam kon niet meer…
Enkele dagen voor haar overlijden werd ik gebeld door haar dochter, die de noodbel luidde met oog op de komende uitvaart. Haar moeder had geen spaarpotje en geen uitvaartpolis. Zij vroeg mij naar de kosten voor een eenvoudige, maar waardige uitvaart.
Ik gaf aan dat we samen naar de laatste wensen en het daarbij behorende kostenplaatje konden kijken. Er zijn nu eenmaal kosten verbonden aan het regelen van de uitvaart, zoals de laatste verzorging, de uitvaartkist, de rouwauto en de afscheidslocatie. Tijdens ons gesprek kon ik haar enigszins geruststellen. Op de inhuur van diensten door derden én op de in te kopen producten, zoals een uitvaartkist, berekenen wij geen opslag. Dit leverde al een aanzienlijke besparing op. Daarnaast kon mevrouw op de eigen kamer in het zorgcentrum worden opgebaard, was er geen officieel rouwbezoek (condoleance) en kon een prachtig plukboeket worden gemaakt met bloemen uit de tuin van de dochter. Én kon op de kosten worden bespaard door op zoek te gaan naar een afscheidslocatie waar het mogelijk was om als familie de catering in eigen hand te houden. En daarmee gingen we aan de slag.
Kort daarna overleed mevrouw. Tijdens de laatste verzorging, geholpen door beide dochters, bleek dat mevrouw vlak voor haar overlijden de noodbel uit haar handtas had gehaald en om haar hals had gedaan. De noodbel die haar veiligheid had geboden want “als ik daar op druk komt er hulp” was haar gedachte. Dat was niet meer nodig, haar leven was voltooid.
De dochter, die de noodbel had geluid over het beperkte budget voor de uitvaart, heeft samen met haar broers en zus op een mooie, ingetogen en vooral liefdevolle manier afscheid van haar moeder kunnen nemen.