Ze gaan hem allemaal missen…
Ruim een jaar geleden hebben we een “keukentafelgesprek” gehad. Meneer was nog gezond maar al op leeftijd en vond dat het tijd was om zijn laatste wensen te bespreken en vast te laten leggen voor het geval hij zou komen te overlijden.
Op een zaterdagochtend word ik gebeld, meneer is overleden. De dagen na zijn overlijden is meneer thuis, in zijn “achterkamer’, omringd door zijn eigen spulletjes en vele bloemen. Het is ontroerend om te zien hoe zijn echtgenote liefdevol bij hem zit, met hem praat, zich probeert voor te bereiden op het definitieve afscheid dat onvermijdelijk is op de dag van de uitvaart. De kinderen en kleinkinderen, ieder heeft op zijn eigen manier verdriet om hun vader en opa en is zijn echtgenote tot steun.
De dag van de uitvaart is zonovergoten, met de rouwstoet rijden we door Bloemendaal langs de hockeyvelden, waar vele herinneringen liggen. De afscheidsdienst is liefdevol, de kleindochter die bij binnenkomst van de aula een prachtig lied speelt op de vleugel, de kaarsjes die door de kleinkinderen worden aangestoken, de anekdotes uit het leven die door zijn kinderen worden verteld. Zijn grote hobby was het verzorgen van zijn kippen en zijn trouwe viervoeter.